Tarsus Ekspres Gazetesinde yazmaya başlamam bir tesadüf sonucu oldu.

25 Eylül 2003 günü, Ortaokul yıllarımın hayat dolu öğretmeni, o çok sevdiğim Canan Kuştimur'u Ankara'da hasta yatağında bulduğum zaman 'Hasta Yatağındaki Öğretmenim” başlığıyla bir yazı yazmıştım. O yazıyı okuyunca çok duygulanan, aynı zamanda mağrur bir ifade takınan Canan Öğretmeni daha çok memnun etmek istiyordum. Bu yazıyı Tarsus gazetelerinde yayınlatacağımı söyledim kendisine. O kadar mutlu olmuştu ki, yüzündeki o çocuksu tebessümü unutmam mümkün değildi.

O yazı, o zamanlar Tarsus Medyasına yakın olan arkadaşım Remzi Karabulut aracılığıyla yayınlandı. Ve böylece benim de Tarsus gazetelerinden birisinde yazmamın başlangıcı olmuştu. Tarsus Ekspres Gazetesinden gelen teklifi geri çevirmeyip yazı göndermeye devam ettim. Çok da iyi oldu. Çünkü zaten yazıyordum ve yazılarım Tarsus dışında birçok yerde yayınlanıyordu.Ne yazık ki, “Hasta Yatağındaki Öğretmenim” den sonra “Sonsuz Uykusundaki Öğretmenim” yazısını da ilerleyen zaman içerisinde yazmak durumunda kalmıştım.

Bugün Tarsus Ekspres Gazetesinin kuruluş yıldönümü. Yani doğum günü. Gazetenin 33 yıllık yayın hayatını kısa bir yazıyla değerlendirmek isterken, yazıya, bu gazetede nasıl yazmaya başladığımla girmiş bulundum. Canan Öğretmenimin hastalığı ve vefatı, benim yazma yönümü Tarsusla buluşturmuş oldu. O zaten hep faydalı işlerin insanıydı, öğretmenlik vasfı taşıyan tüm öğretmenler gibi...

Tarsus Ekspres Gazetesinde yazmaktan her daim memnuniyet duyduğumu belirtmeden geçemeyeceğim. Hiçbir gün bana yazılarımı yönlendirici ya da yazarı bir kalıba koymak gibi bir yaklaşımları olmadı. Özgür basın adına bu son derece önemli bir detaydır. Ayrıca benim diğer bölgeler ya da şehirlerle ilgili yazılarımı bile isteyip yayınladılar. Burası sadece Tarsus'un sorunlarıyla ilgilenir mantığına hapsetmediler kendilerini.Anlatmaya çalıştığım, kuruluşundan beri Tarsus Ekspres Ailesi içinde değildim ama bu aileye dahil olduğumdan itibaren iyi bir basın kuruluşu tanımış oldum. Burada yazmıyorken, sadece bir Tarsus gazetesi olarak biliyordum bu gazeteyi. Ekibe dahil olduğum zamandan beri, uzaktayım gerçi ama, zaman zaman bir araya gelir sohbetler ederiz. Kurucu Mustafa Erdoğan Beyin, her sohbetimizde, Tarsus'un şu veya bu sorununu nasıl aşarız anlamındaki yaklaşımlarını görmüşümdür hep. Gazete merkezindeki, duvarları süsleyen fotoğraf arşivi ise siyasetten ekonomiye hep Tarsus'u yansıtmaktadır.Mustafa Erdoğan tarafından, 33 yıl önce, 25 Ağustos günü kurulmuş olan gazete, bugün ailece sahip çıkılan, Tarsus'un en başarılı ve uzun ömürlü gazetelerindendir. 33 yıldır bu şehrin gözü, kulağı, sesi, nefesi olmuş bulunan Tarsus Ekspres doğru haber, tarafsız yayın, özgür basın iradesinden uzaklaşmamış, ilkeli ve tutarlı çizgisinde Tarsus'a hizmet etmektedir. Oğul Ahmet Can Erdoğan ise, bu hizmet tutkusunun ailedeki önemli bir neferidir.

33 yıl, söylemsi dile kolay bir zaman dilimi. Ama ilkeli bir basın kuruluşu için, bunca yıl dimdik ayakta durmak kolay değildir. İşte bu gazete bunu başarmış durumdadır. Daha nice uzun ve başarılı yıllar dileğiyle Mustafa Erdoğan'ı ve yanında gazeteye hizmet eden oğul Ahmet Can Erdoğan ile tüm aile fertlerini, ayrıca tüm gazete çalışanlarını kutluyor, başarılarının devamını diliyorum. Daha iyi yaşanır, daha çok hoşlanılır, kısacası arzulanan bir Tarsus için doğru ve cesur medya anlayışıyla göreve devam diyorum.