Ben her zaman söylerim.

Delikli demir çıktı mertlik bozuldu.

Nerelerden nerelere geldik.

Teknoloji hızla ilerliyor.

Teknolojiye yetişmek mümkün değil. Ama

bizler Teknoloji birden gelişince birileri gibi

geçmişi unutmadık.

NAMRUN

Bugün biraz 50- 60 yıl geriye gidelim isterseniz.

Eski adı Namrun, sonradan adı Çamlıyayla

olan ilçemizdeyiz. 1950’li yıllarda buranın

adı NAMRUN olarak geçerdi.

Namrun’a gidiş gelişler nasıldı bilir misiniz?

50 yaş üstü bilir, 50 yaş altı pek bilmez.

O yıllarda herkesin arabası yok, seri otomobiller

yok. Yolcu taşımacılığını yapan üç firma

vardı  Namrun’a çalışan…

Biri karakartal adlı otobüstü. Sahibi REŞAT

MİRİCİ idi. Karakartal adlı otobüsün siyahlı

beyazlı çizgisi vardı. Hareket yeri şimdiki

Kaymakamlığın yan sokağında bulunan 2.

Noterin yanıydı. Namrun’a gidecekler buradan

otobüse binerdi.

Kahya “Haydi Namrun.. Namrun.. Namrun”

diye bağırırdı.

Karakartal otobüsü dolar en az 50 kişi binerdi.

Araya tabure bile atarlardı. Çünkü olanak

kıttı. O zaman otobüsler Ankara yolundan

Karageçit’ten geçer giderdi. Karageçitte

Darıpınarında bazen otobüsler su kaynatırdı.

Oraya eski Namrun yolu derler.

-Eskilik o zamandan geliyor.

O zamanlar iki otobüs vardı. Otobüsün biri saat 11.00 gibi,

diğeri ise saat 13.00 gibi hareket ederdi.

Otobüs Darıpınarı’nda sabahları gelirken durup yolcular

çorba içerdi. Oranın çok güzel çorbası olurdu.

Otobüsler dolu gider dolu gelirdi.

Otobüsler sepet ve çuval dolusu eşyası olanı almazdı. Bu

eşyalar Altından geçmenin orda TENEKECİ MAHMUT

tarafından taşınırdı..

Mahmut bey kamyonla taşımacılık yapardı. (Bu konuyu

ileride daha geniş olarak yazacağım.)

Karakartal… Adı üstünde Karakartal idi. Dolu gider dolu

gelirdi.

VE… KARAKARTAL UÇTU

 Birgün Karakartal, Namrun’dan gelirken kaza yaptı ve uçtu.

O kazada çok sayıda yaralı oldu, birkaç kişi hayatını

kaybetti. O zaman yaralılar Tarsus’a gü. bela getirildi.

.ünkü kimsede pek araç yoktu.

Bu kazadan sonra iki gün Namrun’a otobüsler çalışmadı.

Daha sonra otobüs tamire gitti, REŞAT MİRİCİ başka otobüs

kiraladı ve yine iki otobüs sefer yaptı. Yolcular rezil

olmasın diye.

O yıllarda Namrun’a gidip gelecekler otobüsten yer ayırtmak

için bile torpil arardı. O zaman yollar iyi değildi ve

Namrun’a gidiş 2 saatten fazla sürerdi.

Hatta 2.5 saati bulurdu,Karakartal, yıllarca insanları Tarsus-

Namrun arasında taşıdı durdu.

Bugün Karakartal’ın sahibi REŞAT MİRİCİ ve otobüs şoförlerine

Allah rahmet eylesin diyorum.

Bugün bundan 60 yıl evvelini dile getirirken, yeni nesil

gençleri de bilgilendirmiş oluyorum.

O yıllarda benim dayım da Namrun’da otururdu. 1963 yılıydı

hatırladığım. Bende Karakartal ile Namrun’a çok gidip

geldim.

Karakartal hikayesi çok uzun sayfalar dolusu yazsam bitmez.

İKİNCİ DURAK

Namrun’a sefer yapan ikinci otobüsün yeri, Antik yolun

köşesinde bulunan yıkılan Ziraat Bankasının yan tarafı

idi. YAKUP ÇELİK’in bir tane otobüsü vardı.

Onun birde yük kamyonları vardı.

Yakup beyin iki oğlundan biri otobüsü, diğeri kamyonu

sürerdi. Yakup Çelik’in kendiside durakta katiplik yapardı.

Yakup Çelik o dönem Tarsus halkını Namrun’a götürür

getirirdi, yüklerini taşırdı.

O tarihlerde bir otobüs firmasının sahibi REŞAT MİRİCİ,

diğeri YAKUP ÇELİK olarak tarihe geçti.

Nereden nereye değil mi?

ÜÇÜNCÜ DURAK

Namrun’a sefer yapan Üçüncü otobüsu . Rasıp Dokuyucu’nun idi. Kalkış yeri   şimdiki altından geçmenin orasıydı.

DOLMUŞ TAKSİLER

O yıllarda birde dolmuş taksiler vardı.

Chevrole marka en tutulanı idi.

Makam bölgesinde, Vakıflar çarşısının yan tarafında diğeri

Üçgen çarşı’da idi.

O yıllarda Üçgen çarşı çok güzel ve meşhurdu. Bunları bilin

diye yazıyorum sevgili gençler.

Dolmuş taksi sahipleri de “Namrun.. Namrun.. Namrun”

diye bağırır.

3 yolcu bulunca “Namrun’a bir, Namrun’a bir “ derler 4.

yolcuyu ararlardı.

Bu taksiler zengin veya külhan insanları taşırdı. Hususi

taksiyle de giden olurdu ama bu çok azınlıkta idi.

O yıllarda özel aracı olanların sayısı 50 kişi bile çıkmazdı.

Bugün ise hemen hemen herkesin özel aracı var.

Namrun’a gelince şimdiki belediye binasının ön tarafındaki

durakta beklerlerdi.

O yıllarda belediye yoktu. Orada eşekle yük taşıyanlar

olurdu. Onlarda yükü ağır olan yolcuların eşyalarını parayla

taşırlardı. O yıllar da zengin de birdi, fakirde birdi.

Şimdi öyle mi ya?

Nereden nereye geldik.

Şimdi hergün günlük olarak Namrun’a yani Çamlıyayla’ya

gidip gelenler var. Taşımacılıkta uzay çağını yakaladık.

Bundan 50-60 yıl evveli ile şimdi arasında çok şey değişti.

Bizlerde bu sürede neler gördük neler.

****

Ben bugün Karakartal’ı, Sahibi REŞAT MİRİCİ’yi, ayrıca

YAKUP ÇELİK ve RASIP DOKUYUCU’yu anıyorum. Bunlar para karşılığı da olsa

halka hizmet ettiler.

Bugün bu KARAKARTAL konusunu yüzeysel yazdım.

Yoksa daha teferruatlı yazsam sayfalar almaz.

Bunları genç nesil ve 40 yaş altı bilsin diye yazıyorum.

Karakartal ismi bir markaydı. Tarsus-Namrun (Çamlıyayla)

arasında çalışır ve simge olmuştu.

Yük taşıyan TENEKECİ MAHMUT’un A -üstün bir kamyonu

vardı. O zaman belediyenin aracı yoktu.

Tenekeci Mahmut tüm yükleri Tarsus’tan Namrun’a yaz

kış taşırdı.

Tenekeci Mahmut’u da Allah can sağlığı verirse ileriki

günlerde detaylı bir şekilde siz değerli okurlarıma, Tarsus

gençliğine anlatacağım.

Bu önemli isimleri, adları marka olmuş kişiler geldi geçti.

Ama birileri hatırlamasa bile biz unutmadık.

Bugün köşemi bu isimlere ayırdım.

Siyasetten uzak bir yazı ile bu insanları andık, hem de

yaptıkları hizmetleri anlattık.

Rahmetle anıyorum.

Allah can sağlığı verdi, bizde 60 yıl evvelde yaşadık bunları,

2021 yılında da yaşıyoruz.

BUGÜN YENİ BİR HAFTAYA BAŞLIYORUZ..

HERKESE MUTLU VE SAĞLIKLI HAFTALAR

DİLİYORUM