Tarsus’ta geçmiş yıllarda görev yapmış bir Polis Memurumuz vardı. Adını yazdığımızda çok kişi hatırlayacaktır. Bu değerli Polis memurumuzun adı “Hüseyin Murat” idi.

Aslen Elazığlı olan Hüseyin abimiz, uzun yıllar Tarsus’ta görev yapıp burada emekli olunca vede ikametini Tarsus’ta devam ettirmeye karar verince onu Tarsuslu bir hemşehrimiz, bir kardeşimiz, bir abimiz gibi kabullendik. Zaten o hep içimizden biriydi. Hep halktan biriydi.

Çocuklarımız bile onun sayesinde Polisten korkmak yerine Polisi daha çok sevdi.

Hep halktan biriydi.

Eşi Nurhayat hanım da en az onun kadar  sevilen sayılan bir hanımefendiydi. Tarsus’ta Murat ailesini tanıyıp da sevmeyen yoktu. Çünkü bu aile bizden biri olarak kalplerde yerini almıştı.

Hüseyin abimiz, büyükle büyük, küçükle küçük, esnafla esnaf oluyor, devlet görevini büyük bir olgunlukla ve sevgiyle saygıya dayanan bir esasta sürdürüyordu.

Bir ara rahatsızlandı, tedavi gördü.. Sağlığı bozulduğu için ve de yaşı geldiğinden dolayı emekliliğini istedi. 30 yıllık devlet hizmetinden sonra emekli oldu.  Ama o Tarsus’tan ayrılmadı, Tarsus’u bırakıp gidemedi. Çünkü evi, eşi, çocukları Tarsus’la yoğrulmuş, kendisi de Tarsuslulardan büyük sevgi, saygı görmüştü. Öyle ki görev yaptığı dönemde Polis arkadaşlarından, Emniyet Müdüründen ve kaymakamından bile takdir görmüş, başarı belgesi almıştı.

Hele eski Emniyet Müdürlerinden Yaşar Aksoy, Hüseyin Murat’ı unutmamıştı. Hüseyin beyin ani vefatı Yaşar beyi de çok üzmüştü, tüm Emniyet mensuplarını da.. Bir 17 Temmuz tarihinde aramızdan göçüp gitti Hüseyin abi.. Yıl 2001 idi. Yani tam koca 20 yıl geçti gitti. Ama o değerli Polis memuru unutulmadı. Çünkü Tarsusluların kalbindeki, gönlündeki yeri müstesna idi, sapasağlamdı.

XX

Hüseyin Murat’ı da ailesini de   unutmadık. Hüseyin Murat’ın vefatının üzerinden bugün 20 yıl geçmiş. Ama dün gibi, bugün gibi. Yine aramızda dolaşıyor gibi hissediyoruz.

Gazetemiz olarak Tarsus’un sevilen sayılan şahsiyetlerini anıyoruz. Anmaya devam ediyoruz. Vefat eden kardeşimiz aradan 20 yıl geçse de, 30 yıl geçse de bizler unutmuyoruz. Sütunlarımızı onlara her zaman açık tutuyoruz. Geçtiğimiz günlerde 17 Temmuz öncesi 16 Temmuz’da yine Hüseyin Murat’ı andık. Bir fotoğrafı ile birlikte ayırdığımız köşede şunları yazdık:

“Uzun yıllar Tarsus’ta görev yapan ve 17 Temmuz 2001 tarihinde hayata gözlerini yuman Polis Memuru Hüseyin Murat’ı 20. ölüm yıldönümünde rahmetle ve özlemle anıyoruz. Mekanı cennet olsun.

BİR FATİHA İSTEDİK

Ve Gazeteci –Şair-Yazar, Din hizmetleri uzmanı kardeşimiz Bülent Acun hocanın mısraları ile Hüseyin Murat abimize de bir fatiha istedik.

“Gönül her dem sefa ister,

Beden derde deva ister,

Dostluk ahde vefa ister

Gidenler Fatiha ister.

El Fatiha..” dedik.

Bu satırları okuyan ve duygulanan, bizlerin Nurhayat ablası,  yani Hüseyin Murat’ın sevgili hayat arkadaşı bizleri telefonla Çamlıyayla’dan aradı. Amacımız Nurhayat hanımı ağlatmak değildi elbette. Amacımız  Hüseyin Murat’ı anmak, ölüm yıldönümünde sevenlerinden bir dua almaktı.

“Siz ne vefalı insanlarsınız öyle.  Merhum eşim Hüseyin Murat’ı unutmamanız, her yıl tekrar tekrar anmanız çok güzel ve anlamlı bizim için.  Bu vefalı davranışınız nedeniyle sizi ve gazetenizin yayın ekibini  kutluyorum, teşekkür ediyorum. Allah sizlerden razı olsun. Gazetenizin sahibi ve başyazarı Mustafa Erdoğan beye, Yazı işleri müdürü Ahmet Can Erdoğan beye, siz değerli yazı ailesine, Tarsus eski Emniyet müdürlerinden Yaşar Aksoy’a, Şahin mahallesi muhtarı Hüseyin Aydın’a, tüm Tarsus Emniyet Teşkilatı mensuplarına  çok teşekkür ediyorum.

İyi ki varsınız. Sizler sayesinde Tarsus’u çok seviyor, Hüseyin Murat’ın anılarını bu kette yaşamaya devam ediyorum” diyen Nurhayat ablamız bu güzel ve anlamlı sözleri ile bizleri duygulandırdı.

Bizler bu tür yazıları, haberleri bir menfaat için değil,  andığımız insanları gerçekten sevdiğimiz ve bu kente ve insanlarına yararlı oldukları için unutmuyor ve anıyoruz.

Uzun lafın kısası..
Bizde Hüseyin Murat abimizi bugün bir kez daha rahmetle anarken,  eşi, değerli insan Nurhayat  ablamızın ellerinden öpüyoruz.