-Hayat ve Edebiyat-

Edebiyat ile hayatın arasını ayırmanın imkanı ve lüzumu var mı?

Yok elbette.. Çünkü hayat; edebiyatın kaynağı... edebiyat ise hayatın eli, ayağı, dili  ve dudağı..

Malum olduğu üzere insanın yaşadıklarına ‘’hayat’’, hayatın her yönüyle yazının konusu olmasına da ‘’edebiyat’’ diyoruz.

Bu zaviyeden bakıldığından da şu cümleyi kurmak elzem oluyor. Hayatsız edebiyat, delilsiz dayanaksız boş, edebiyatsız hayat ise sıkıcı, bunaltıcı ve nahoş.
Kendisini hayat ile tazeleyip,güncelleyen edebiyat, insana hayatından seslenir. Aynen bunun gibi satırlar aracılığıyla hatırlardan hatıralara otağını kuran hayatta, edebiyatla kendine çeki-düzen verir, ziynetlenir süslenir.

Hayat edebiyatın nefesi ve öznesi.... edebiyatta hayatın süsü ve sesidir.

İnsan kaderi kudret kalemiyle yazılıp,adına dünya denen aleme gönderilen varlık edebiyat ise bu varlığın alemde yaşadıklarını kalemde ve kelamda toplayan  sanatlar hazinesidir. Hayat kalemden aleme gidiş, edebiyat ise alemden kaleme dönüştür.

Bugünlerde Koronavirüs hayatımızın üzerinden o bed sesli kornasıyla adeta bir silindir gibi geçiyor. Gündem protokolünün bütün koltuklarını işgal eden korona, başka  hiçbir  şeye fırsat vermiyor. Bundan dolayı insanlık maalesef  korona ile oturup, koronayla kalkıyor.

Koronalı günlerde hayatın gündemi neyse, edebiyatın da gündemi o olacak elbette.

Korona günlerinde edebiyat cümlesi  kapak olacak dergi arayadursun biz ‘’Korona’ya Sesleniş’’ şiirimizle bu kapağın aralanmasına mütevazi bir katkıda bulunmaya çalışalım.

xx

KORONA’YA SESLENİŞ!

Belaları  sürükledin peşinden

İnsanları tez ayırdın işinden,

Dünyanın öbür ucundan ta Çin’den,

Buralara nasıl geldin Korona?

..

Çaldın tüm dünyada alarm zilini

Seni ilk görenler yuttu dilini,

Modern tıbbı, teknoloji, bilimi

Paspas edip aciz kıldın Korona?

..

Gün geçtikçe çoğalmıştı suçları,

Zulüm ile çürümüştü içleri,

Kibir abidesi süper güçleri

Süper hiç eğleyip, sildin Korona?

..

Ortadan kaldırdın cümle farkları,

Tersine dönderdin bütün çarkları,

Yasakladın sokakları, parkları,

Başımıza bela oldun  Korona!

..

Bir gece ansızın gelirsin diye

Neredeysek  arayıp bulursun diye,

Pazardan mezara alırsın diye

Yüreklere korku saldın Korona!

..

Şu koca dünyayı dolaştın durdun,

Sıradağlar geçip yol açtın durdun,

İnsandan insana bulaştın durdun

Onca yolu nasıl bildin Korona?

..

Soğuk bir kış günü Çin’de hortladın,

Nice ülkelerde nabız yokladın,

İnsanları acillere topladın,

Sonra kabirlere böldün Korana!

..

Sapladın hançeri deştin yarayı,

İnsanlık hep birden attı narayı,

Virane eyledin onca sarayı

Elde ne var ise aldın Korona!

..

Şerrinden şu cihan ediyor feryat

Milyarlarca insan diyor ki heyhat!

Adın artık ölüm saçan bir  cellat

Ne canlara kılıç çaldın Korona!.

..

Yol kesen baş kesen haydutlar gibi,

Onların kölesi mankurtlar gibi,

Sürüye dadanmış aç kurtlar gibi,

Vahşice her yere daldın Korona!

..

Kasıp kavuran bir afet olarak

Derman bulunmayan bir dert olarak

Bir felaket, bir musibet olarak

Herkesin aklında kaldın korona!..