Yine eskilere devam edelim.

Nerde kaldı eski günler?

Bazı sanatlar bitiyor.  Gerisi gelmiyor çünkü.

Mesela Tarsus’ta Terzilik bitti sayılır. Terziler çırak bulamıyor, çırak yetişmediği yerde sanat olmaz. Bu nedenle yeni terzi çırağı, kalfası ve ustası yetişmiyor. Bu meslek şu anda yüzde 95 bitti diyebilirim. Artık, hiçbir aile yıllardır çocuğunu terziye çırak vermiyor. Çırak olmazsa kalfada olmaz, usta da olmaz. Terziliğin bitmesi an meselesi, yani eli kulağında..

KUNDURACI

Yine kunduracılık mesleği de tamamen bitti gibi..

Bizim çocukluğumuzda bu kentte 250-300 kadar  kunduracı ustası vardı. Herkes ayağına kundura yaptırırdı. Kunduracıların büyük bir defteri vardı. Ayağınızı bu deftere basar, ayağınızın ölçüsünü kalemle çizerek alırlardı. Kunduracı ustası isteğinize göre ve ayağınızın ölçüsüne göre kundura yapardı. Benim gençlik yıllarım olan 1965-1966 yıllarında şimdiki Ziraat Bankasının karşısında (Mersin caddesi) SUPHİ FESLİ adında bir usta vardı.

İnanır mısınız, çok güzel kundura yapardı. Ben gençliğimde bütün kunduralarımı Suphi ustaya yaptırırdım. Onun birde kardeşi vardı. Sadık beyde ustaydı.

Artık bu sanatta Tarsus’ta bitti. Bunun nedeni fabrikasyon kunduralar arttı, yeni çırak yetişmedi. Eskiden kunduracılar ve terziler sabahlara kadar çalışır, müşteriye elbise ve ayakkabı yetiştirirdi. Bayramlarda insanlara yeni ürünler  dikilip, yetiştirilirdi.

AVARE KUNDURASI

Eski yıllarda ustalar Avare kundurası yaparlardı. O yıllarda yani 60 yıl evvel 300’e yakın kunduracı vardı bu kentte.. Yaz ayları yaklaşınca bazı külhanlar, ayakkabı giymesini bilenler Bursa’ya adam gönderir ve Hacı Resul  Mongon gömleği için kumaş aldırırdı. Kimi beyaz , kimi fildişi renkte gömlek kumaşı Bursa’dan dikilmeden getirilir. Tarsus’taki terziler  bu gömlekleri dikerdi.

ALİ BELİNDİR  USTA

Tarsus’ta geçmişte en iyi gömlekçi, Ali Belindir idi. Ne mutlu ki, ALİ BELİNDİR’in evladı RIDVAN BELİNDİR mesleği sürdürüyor. Kendisine canı gönülden teşekkür ediyorum.

1965’li yıllarda ALİ BELİNDİR Terziler Odası başkanlığını yapardı. Bir de çok güzel  Hacı Resul Mongon gömleği dikerdi. Her usta onun gibi güzel dikemezdi.

Bazı İnsanlar  terziye  gider lacivert pantolon diktirir, altına da yumurta ökçeli, sivri burun  ayakkabı yaptırırlardı. Mongon gömlekte üstüne giyilirdi. O zamanın delikanlıları için bu modaydı.

Aklıma gelenler…

ASKER MUSTAFA, CEMİL KEKLİK, MAHMUT KEKLİK… Bu gibi külhan insanlar  giyimine önem  verirdi. Bunlar güzel kıyafet olunca böyle külhan insanlar buna önem verir ve giyerdi. Bugün bu üç merhum abimizi rahmetle anıyorum.

Tabi ben bugün üç isimden bahsettim. Aslında başkaca külhan ve delikanlı  isimlerde vardı. Bugün hepsi hak dünyasında. Hepsini rahmetle anıyorum.

YİĞİT CUMALİ

Yine eski dönemlerden kalan bir YİĞİT CUMALİ  vardı. Aklıma geldi.  O da bir hafta kadar vefat etti.  Dün akşamda 7 yemeğini yaptılar.

Kendisine Allah rahmet eylesin…

NEREDEN NEREYE?

Değerli okurlar , nereden nereye geldik.

Çıraklıkla başladık,  meslekleri saydık. Ustalara geldik..

Günümüzde  tüm mesleklerde çırak  yetişmiyor.

Terzi çırak bulamıyor. Berber çırak bulamıyor..

Kunduracı çırak bulamıyor. Dün tıraş olduğum bir berberle görüştüm.

“Mustafa bey artık çırak bulamıyoruz” diyor. İleriki yıllarda erkek berberleri usta da bulamayacak. Çünkü çırak yok ve  arkası gelmiyor. Berberlik güzel sanat ama çırak yok.

60 yaş üstündeki insanlar geçmişteki mesleklerde çıraklık dönemlerini bilirler. Artık çıraklık dönemi kalmadı.

Diğer mesleklerde de çırak bulunamıyor.

KALAYCI

Mesela geçmişte Tarsus’ta 50 tane kalaycı vardı. Şu sıralar sordum araştırdım, bir tane kalaycı ustası kalmış. Onunda yaşı ileri  olduğu için haftanın belirli günleri çalışıyormuş. Kalaycı da çırak bulamadığı için bu meslekte bitti.

Bir Gaziantep’e, Kahramanmaraş’a, Erzincan’a gidin görün. O illerde  kalay ve bakır ustaları çok. Onlar bu işi iyi götürüyor. Ben bu konuyu ileriki yazılarımda işleyeceğim.

Geçenlerde İbo Şov’da İBRAHİM TATLISES hayatını anlatıyor.

“Hayatımın bir bölümü Tarsus’ta geçti. Tarsus’ta gazinolarda çalıştım. Müslüm abimle sahneye çıkardık. O benden daha ustaydı. Ama bende Tarsus’ta iyi güzel günler geçirdim. Onun için Tarsus’u unutamam. Ben Tarsus’ta yetiştim” diyor.

Burayı  unutmaması güzel.

İBRAHİM TATLISES 35-40 yıl evvelki yaşadıklarını  İbo Şov’da anlatıyor, kulaklarımızı çınlatıyor.

Bugün Müslüm babaya Allah’tan rahmet diliyorum. İbrahim Tatlıses’e de sağlıklı yıllar diliyorum. MÜSLÜM GÜRSES birgün Tarsus’tan çalıştığı Gazinodan  çıkıp Adana’ya giderken kaza geçirmişti. O olaylı kazayı ileride yazacağım.

SÖZÜN KISASI…

Bu kent geçmişte çok güzel günler yaşadı…

Sanatçıları ağırladı…

Sanatkarlar yetiştirdi..

Şimdi hepsi anılarda kaldı..

Bugün hangi meslek olursa olsun, artık hiç çırak bulunamıyor. Yeni sanat ustaları yetişmiyor.

Yazık ki ne yazık…

HERKESE HAYIRLI CUMALAR DİLİYORUM...

VİRÜSÜN SONA ERDİĞİ GÜNLER TEMENNİ EDİYORUM.