Ölüm Allah'ın emri...

Her doğan canlı bir gün gelecek ölümü tadacak...

Onun içindir ki ölümden kaçış yok...

Dün bir cenaze törenindeydim...

Orada aklıma neler neler geldi...

Mesela dün vefat eden kardeşimiz 1984-1989 yılları arasında  Anavatan Partili Tarsus belediyesinde Meclis üyeliği yapmıştı.

CUMALİ ÇELİKALEP adlı kardeşimiz çeşitli komisyonlarda görev almış.

Dünkü törende baktım, ANAP eski başkanlarından MAHMUT KAHRAMAN, eski dostlarından eski gazeteci MERİH ÖZYAŞAR, gazetemiz yazarı MEHMET  YAŞOT gibi dostları, yakınları ve akrabaları gelmişti.Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun diyorum.

Orada aklıma neler geldi neler?

CUMALİ ÇELİKALEP  ile birlikte görev yaptığı arkadaşları neredeydi?

O dönemin belediye başkanı yoktu.

O dönemin ilçe başkanlarının hiçbiri yoktu.

Meclis üyeleri yoktu. Adeta hiç kimse yoktu.

Gördüğüm bir MAHMUT KAHRAMAN gelmişti.

Gerçi ben öldükten sonra isteyen gelsin, istemeyen gelesin.

Ama bu işler öyle değil.

Cumali Çelikalep şu anda Anavatan partisinden yada iktidardaki bir partiden Meclis üyesi olsaydı, oraya kimler gelmezdi ki?                

Belki siz diyeceksiniz.

“BEN ÖLDÜKTEN SONRA İSTEYEN GELSİN”

Evet ama, bazı kişilerin masasına ve kasasına göre hareket ediliyor bu memlekette.

Dün bu husus aklıma geldi, gözlerimin gördüklerini yorumladım.

Ben CUMALİ ÇELİKALEP kardeşim ile daha önce çok karşılaştım. Merih Özyaşar kardeşimin orada da görüştüm. Birkaç kez bizim gazete ofisine gelecektir, o günler  ben gazete dışında olduğum için görüşemedik. Bu nedenle görüşmemiz aksadığı için çok üzgünüm.

SADECE BU MU?

Bu husus açılmışken, buna benzer konularla  devam edelim.

Mesela geçtiğimiz yıllarda belediye başkanlığı yapan ve vefat eden DERVİŞ SEFA ÖZŞENOĞLU'nu unutmadık. Kendisi iyi bir insandı, dürüst biriydi.

Belediye başkanlığı bittikten sonar kendi kabuğuna çekildi ve sonra vefat etti. Cenazesinde kendi yakınlarından başka ve birkaç dostundan başka  kimseyi görmedim.

Bugün ÖZŞENOĞLU'nu da  rahmetle anıyorum.

BU MİLLET BÖYLE!

Bakın bir de makamdan bahsedeyim.

Allah uzun ömür versin. Gönlü insan sevgisiyle dolu olan ENİS ÖKSÜZ abimizin Ulaştırma bakanı olduğu dönemlerde babası vefat etmişti. İnanır mısınız, o yıllarda Sarıkavak'ta alt taraftaki bölümdeydi. O köyün içi dışı girişi, çıkışı doluydu. Hatta siz deyin 2 bin, ben diyeyim 3 bin araba gelmişti. Sarıkavak köyü sanırım bugüne kadar öyle bir kalabalık görmemiştir.

Bürokratları mı ararsınız, müdürleri mi? Hatta bazı bürokratlar sabaha kadar orada bekledi. Yağcılar deseniz aynı keza.Ben daha öyle bir kalabalığı bir köyde görmedim.Yani makam sahibi olunca böyle oluyor. Bütün bölge oradaydı. Çünkü o dönem Enis Öksüz bakan idi.

Biz cenaze yerine 45 dakikada ulaşamamıştık.

                                    XXX

Daha sonra Enis Öksüz'ün bakanlığı bitti. Mütevazi bir yaşam başladı. Sonraki yıllarda cenazeleri oldu, Kardeşi ve yakınları vefat etti. O zaman kendi hısım ve akrabaları, yakınları haricinde kimse yoktu.

Öksüz'ün bakanlığı döneminde en az 500 kişiye iş kapısı açmıştır. Onların bile nerdeyse tamamı cenazede yoktu.

Hatta yakınlarının da çoğu gelmemişti.

İşte bu dünya öyle bir dünya.

VARSA MASAN, VARSA KASAN HERKES YANINDA.

Yoksa masan ve kasan, o zaman kimseleri bulamazsın yanında.

Bunlar gibi örnekler daha çok var.

Ama şu anda makamda olan bir kişinin bir yakını vefat etse, yada ayağı dönse   binlerce kişi arar.

Kedisi köpeği ölse yine binlerce kişi arar.

Cenazesi olsa  mezarlık almaz.

Bizim ölçümüz böyle. Oysa bu doğru değil.

XXX

Ben bugün masa ile kasa arasında bir genelleme yaptım.

Yoksa ölüm herkesin başına gelecek..

Ölüm güzel şey,budur perde ardından haber...

Hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber?

Elbette, her canlı bir gün ölümü tadacak.

Ben tüm ölmüşlere  Allah'tan rahmet, hastalara şifa diliyorum.

Dün Cumali Çelikalep kardeşimin cenazesinde gördüğüm manzara karşısında bu yazıyı yazdım. Sizlerle bazı gerçekleri paylaştım.

Yoksa daha yazacak çok kişi var.

Onları da ilerleyen günlerde gündeme uygun zaman olduğunda sizlere anlatmaya devam edeceğim.