İçinde bulunduğumuz Mübarek Ramazan ayı iyilikler ayıdır. İyiliği Kur’an-ı Kerim şöyle müjdeler:

“Her yaptığın iyilik Allaha verilmiş borçtur. Ve yaratıcı mutlaka fazlasıyla onu geri öder”

İyilik Yapanlardan Allah razı olsun.

İyilik yaşamın en güzel yönüdür bence.

Hayatın sonlu olduğunu unutup, iyiliğin peşinde koşmayarak en büyük hatayı yapıyoruz.

Thedoor Adorno’nun “Yanlış hayat doğru yaşanmaz” sözündeki gibi.

Hayatımız yanlışlarla doluysa, hayatı hak ettiğimiz şekilde yaşayamayız.

Ölüm hayatın bir gerçeğidir.

Gerçek karşısında paylaşan, iyilik yapan, dostluk ve kardeşlik üretenlerden olmalıyız.

Ramazan ayında unutmamız gereken, bencillik, kıskançlık, başkalarının acılarına karşılık duyarsızlık her tarafı kaplamış durumdayken..

“Benden sonra tufan” diyenlerin çoğaldığı bir dünyada mutluluk giderek bizlerden uzaklaşıyor gibi geldi bana.

İşte bu Ramazan ayıdır diyorum.

İyilik ayıdır, iyilik yapan öyle mutlu oluyor ki..

Bunu bende yaşadım.

Burada aklıma gelen bir öyküden bahsedeyim.

Adamın biri varlıklı, ama ölmek üzere.

Tek varisi olan oğluna derki.

“Oğlum beni çorabımla gömsünler”

Ve adam vefat eder.

Teneşire getirirler ölen adamı, hoca adamı yıkarken bakar,  ayağında çorabı duruyor.  Hemen çorabı çıkarmaya yeltenir.  Ama ölen adamın oğlu çorabın çıkarılmasına karşı gelir.

Hocalar “Olmaz, bu dinen mümkün  değil” diye itiraz ederler.

Oğlan yine bastırır.

“Babam vasiyet etti.Ben ölünce beni çorabımla gömsünler” dedi, der.

Sonrada bir mektup çıkarır. İşte vasiyeti ve bu mektubu bıraktı bana der.

Bunun üzerine mektubu açarlar. Ve başlarlar okumaya.

”Gördünmü oğlum, ben bu dünyadan bir çorabımı bile götüremiyorum. İyiliklerini sen çoğalt” diye yazmış.

Bazen kurgu yaparım.

Ne  sonsuz toprakların olsa, ne  dünyalar kadar servetin olsa bankalarda dolu dolu paraların altınların olsa, evdeki kasadaki bir lirayı bile öte aleme götüremiyorsun.

O yüzden sağ iken bu dünyada iyiliği çok yap. İyiliklerin her zaman peşinde koş.

Bu lazım değil mi?

Ölümün ne zaman geleceği belli olmuyor.

Cahit Sıtkı Tarancı’nın dediği gibi..

“Neylersin ölüm herkesin başında

Uyudun, uyanmadın olacak.

Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?

Bir namazlık saltanatın olacak”

Taht misali o musalla taşında.

Bazen, ölümü düşünmeden kalp kıran, başkalarına zarar veren ve üzen insanlar aklıma geldikçe..

“Allah onları ıslah etsin” diyorum.

Mahallemin yaşlı ve tanınmış insanı olduğum için ismini söylemek istemediğim o yoksul insanlar bana “Kimin yardım paketi dağıttıklarını” soruyorlar.

Bende:

“Sabredin yardım kolisi gelirse aracı olurum” diyorum.

Oluyorum da. Yardım yapan ve alana yardım etmiş oluyorum.

Bu ramazanda yoksullara yardım yapanlardan Allah razı olsun diyorum.

Bu yardımlar ve  iyilikler ülkemizde var olduğu müddetçe, bu ülke payidar olacaktır.

Hayırlı Ramazanlar dileğiyle.