::
20 Nisan 2024 Cumartesi

:

:

:
Karakter boyutu : 12 Punto 14 Punto 16 Punto 18 Punto
Mehmet YAŞOT Mehmet YAŞOT

ŞANSLI MİNİ ÇOCUKLARIN MAVİYE IŞIK SAÇMASI

20 Eylül 2017 Çarşamba 17:41

Yeni bir eğitim ve öğretim yılı başladı.

Anne ve babalar ellerinden tuttukları o mini çocukları okula teslim ederken büyük heyecan yaşadılar.

Dünkü görüntü beni 1945’lere kadar götürdü.

Benim rahmetli babam hiç okumamıştı. Nasıl okusun? 1914 de doğmuş, dünya ateş içinde. Dünyada savaş var.

Okul yok, eğitim yok. O yüzden  babamın okuma arzusu yüreğinde bir ateş gibi kalmıştı.

Bir yangın izlerinin duygularıyla beni elimden tuttu, götürdü Duatepe ilkokuluna kayıt ettirdi.

O zaman benim minik yüreğim okulu gördü, sevdi, babamın sevgisini yaşattı. O zaman ilk kez evimden ayrı değişik bir mekandaydım. Okullu olmuştum. Kara önlük içinde beyaz yaka, kara tahta ve tebeşir ile tanışmıştım.

İlk öğretmenim İlhan Ege’ye ben ve yeni yeni birbirimizi tanımaya çalıştığım sınıf arkadaşlarımla bir ilgi sevgiyle bizi bütünleştirdi.

İlk öğretmenim olan İlhan Ege (Hızlı) halen hayattadır. Onun sınıfına ilk gittiğimde annemin sıcak bakışlarından sonra ilk kez bir öğretmende bu sıcaklığı görmüştüm. Ben annemin biricik oğluydum, ama İlhan öğretmenin sınıftaki tüm çocuklar çocuklarıydı.

Ben ve diğer arkadaşlarım  İlhan öğretmene bir anne sevgisiyle bağlanmıştık.

O da bizlere ilgi gösteriyor ve o minik öğrenciler okula yeni başlamanın getirdiği heyecanı yaşarken İlhan öğretmen ise bizlere birşeyler öğretmeye çalışıyordu.

O harfleri, kalemi, yazmayı, öğretmeye çalışırken eve döndüğümde annem karşılardı beni. Bende anneme o kadın öğretmeni anlatırkan annem “Oğlum, artık öğretmeninde senin bir annendir” demişti. Bizde o nedenle bu öğretmenimizi bir anne gibi sevmiştik.

Ve birgün sınıfa gelemez oldu öğretmenimiz. Duyduk ki İzzet  Hızlı diye bir subayla evlenmiş ve Çanakkale’ye gitmiş. O zaman biz öğrenciler öğretmenimizden ayrılınca çok üzülmüştük. Aradan 70 yıl geçtiğinde birgün tesadüfen öğretmenimizin sağ olduğunu öğrendim. Gidip onu buldum ve evine gidip elini öptüm bundan 3 yıl önce. Annemi kaybedeli epey oldu. Bu nedenle öğretmenime kavuşunca tekrar anneme kavuşmuş gibi oldum.

Şimdi Tarsus’un en eski yaşayan öğretmeni benim öğretmenimdir diyorum. Selçuk Togo abimle yaylada komşu olan İlhan Öğretmenime uzun ömürler diliyorum.

Birde Kaymakamımıza ve Milli Eğitim Müdürümüze bir önerim olacak.

İlhan Ege-Hızlı öğretmenimi, bu eğitim ve irfan mücahidini ziyaret etseniz çok sevinecektir.

Yeni eğitim ve öğretim yılına başlarken aklımdan bunlar geçti, kalemim de yazdı.

Yeni dönemin çocukları çok şanslı.

Teknolojik yenilikler ve imkanlar eskisinden çok daha iyi. Bununda kıymetini iyi bilin çocuklar. Çünkü bizler yokluk içinde okumaya çalışmıştık.

Başarılı ve mutlu bir ders yılı dileğiyle.

 

Paylaş:  Facebook Twitter Google
YAZARIN DİĞER YAZILARI