Bir insan bazı şeylere yaşayarak öğreniyor.

Hayatımızda bazı olumsuzlukları olumluya çevirmek için bir kelime yada bir hediye yeter.

Eişte böyle bir olayı yaşadım ve bunu sizlerle paylaşmak istiyorum.

Geçen gün, yani geçen Cuma günü Tarsus'un merkezi yerindeki Ulu Cami önündeyim.

Malatyalı olduğunu öğrendiğim bir şahıs elinde bazı dokumalar olduğu halde “Yolluk, yolluk” diye bağırıyor.

Namaza geç kaldığım için elimdeki eski gazetelerin üzerinde namaz kılmak zorunda kalacağım.

 Bazı kesimler gazete üzerinde namaz kılmanın mekruh olduğunu söyler. Çünkü namaz kılınan gazetede elvan çeşit fotoğraflar var. Birde insan namaz kılarken gözü gazetedeki yazılara  fotoğraflara ilişiverebilir.

Yani  biri görse “namaz mı kılıyorsun, gazete mi okuyorsun” diye sorarlar adama.

Bende “Yolluk.. Yolluk” diye bağıran adama yaklaşıp sordum.

“Fiyatı kaça'

“7.5 TL abi.”

Pazkarlık etmek huyumuzda var. Bu nedenle tekrar sordum:

“5 TL'ye olmaz mı?”

“Al abi canın sağolsun” diyerek bir tane verdi.

Benim amacım bu yolluk denilen ve aynı namazlık boyunda olan dokumanın üzerinde Cuma namazını kılmaktı. O an aklıma bir fikir geldi. Malatyalı olduğunu öğrendiğim şahsa döndüm:

“Kardeş, sen yolluk, yolluk  diye bağırırsan hiç satamazsın.”

“'Peki ne diye bağırayım abi?”

“Sen en iyisimi Namazlık diye bağır. O zaman daha çok satış yaparsın”

Bu sözüm ve uyarım üzerine adının  Mevlüt olduğunu öğrendiğim şahıs “Namazlık.. Namazlık” diye bağırmaya başladı. Benden sonra iki kişi daha  tanesini 5 TL'den olmak üzere namazlık aldı. Caminin avlusuna namazlıklarını serdi ve Cuma namazını kılmak için safa durmuş oldu.

Uzun sözün kısası.. Cuma namazını eda ettik, camiden çıkarken  Mevlüt usta “Namazlık.. namazlık” diye bağırmaya devam ediyordu.

Camiden çıkan cemaatın bu  satış şekli ve sözcük ilgisini çekmiş olacak ki, millet tanesi 5'er TL'den 2'şer 3'er adet namazlık almaya başladı. Hatta bir kişi 20  TL verip 4 tane aldı, bir kişi 40 TL verip 8 tane aldı.

Ben ise bir anda etrafı ana baba günü olan Mevlüt ustayı kenarda durmuş  izliyorum. Elindeki 50 kadar namazlık bir anda satıldı bitti. Bunun üzerine Mevlüt ustanın yanına yaklaştım ve “İşler nasıl” diye sordum.

“Harika abi, harika.. Allah senden razı olsun” dedi.

Sonra elimdeki namazlığı istedi.

“Abi elindeki namazlığı 5 dakika ödünç verirmisin, bizim yeni namazlıkları arkadaşım  az ilerideki aracımızın bagajından getirecek” dedi.

Bende elimdeki dokumayı Malatyalı Mevlüt ustaya ödünç verdim.

Mevlüt usta bağırmaya devam ediyor.. 

“Namazlık.. Namazlık”

Cemaatte ilgi ile namazlığı inceliyordu.

Az sonra Mevlüt ustanın  arkadaşı taksinin bagajından 35-40 tane kadar daha namazlık getirdi.

Onlarda 5 dakika içinde satıldı..

“Başka namazlık kalmadı mı” dedim.

“Yok abi, hepsi bitti. Allah senden razı olsun. Tarsus'a gelirken elimde 100 tane kadar yolluk kalmıştı. Sabahtan öğlene kadar 20 tanesini zor satmıştım. Burada Ulu Camide sana sattığım bir tane  yolluktan sonra, pardon namazlıktan sonra senin sihirli kelimen ile 80 taneyi  yarım saat içinde sattım, paraya çevirdim. Allah  senden razı olsun” diyerek ve bana dualar ederek yanımızdan uzaklaştı.

İşte dostlar, geçen Cuma günü yaşadığım ve sizlere birebir anlattığım bir yaşanmış gerçek hayat hikayesi.

Bir insan bir iş yaparken akıllı olacak, malını satmasını bilecek. Reklamını iyi yapacak.

 Ama yalan söylemeyevcek, hile hurda yapmayacak. Birde aç gözlü olmayacak.

Yolluk satan Malatyalı  Mevlüt usta gibi tanesini 7.5 TL'den satarken 4 saatte 20 tane satış yaparken fiyatını  normal kazancı ile 5 TL'den sattığında ve birde yanına sihirli sözcük olarak “Yolluk” yerine camide “Namazlık var” dediğin zaman satış süper oluyor.

İşte akıl, işte zeka..

İşte ticaret böyle birşey.

Yeterki malını pazarlamasını bil.

Yeterki reklamını iyi yap!..