Bir Tarsus  büyüğü olan Ali Haydar Eyüboğlu siyasetten çekildikten sonra gitti İstanbul’a yerleşti.

Halen  taşı toprağı altın deniler İstanbul’da yaşıyor.

Zaman zaman kendisini ziyaret ederim.

Bugünkü konumuzla ilgili hususu Ali Haydar Eyüboğlu anlatıyor:

“Tarsus”ta geçmiş yıllarda toprak ağaları yanlarında çalıştırdıkları tutmalara 2-3 hatta 5 dönüme yakın toprak verirdi.”

Ağalar:

“Al bu toprağı işle, ne ekersen ek ailene geçim olur” derdi.

Bazı tutmalar Bamya, bazıları domates, patlıcan, biber veya türlü sebzeler ekerlerdi. Kavun ve karpuz ekenlerde olurdu işte o az miktardaki toprağa.

Buna “Şüküre” denilirdi.

Eyüpoğlu sözlerine devam ediyor:

“Hepimiz tutmaydık. Ağanın Şüküre adı verilen toprağını ekip biçerek geçimimizi sağlardık. Yedik içtik okuduk, çocuklarımızı okuttuk”

Ali Haydar Eyüboğlu, halen İstanbul’da yaşamaktadır. Kendisini İstanbul’a gidip ziyaret ettiğimde bana hep Tarsus’un geçmişini, işlenen toprağını anlatıyor.

Kolay değil, önce Borsa başkanlığı, sonra Ticaret Odası başkanlığı ve ardından Tarsus belediye başkanlığı yaptı. Ve İçel Milletvekili seçilerek Tarsus ve Mersin’i TBMM’de temsil etti.

Kendisi bir Tarsus büyüğümüzdür.

Ali Haydar Eyüboğlu bugün 93 yaşına gelmiş hala yüreğinde Tarsus sevdasını yaşatan bir hemşehrimizdir.

Maşallah hafızası da yerinde. Hep bana toprağın Şüküresini anlatır.

Şüküre demek şükür demektir. Şükretmektir.

O yılların tutmalarının çocukları bugün o şüküre sayesinde çok iyi yerdeler.

Şüküre için benim de hatırladıklarım var.

Babamın rahmetli annesi 1900 yıllarında Camus  arabalarıyla nakliye yaparmış,. . Geçimini sağlarmış.

Ve her fani ibi ahirete giderken Kerime nenem 3 kız 2 erkek çocukla dul kalmış.

Nenemin bu sıkıntılı günlerini hatırlayan Şamlızadeler  var. Kendilerine Şanlızade çukurlu tarlasından 3 dönüm yer vermişler.

Hayırsever Şamlızadeler demiş ki:

“Al bacım buraya bamya ve Acebek ek’

Ben 5 yaşlarındayken nenemle bamya toplamaya giderdim. Nenem ellerine eski çorap geçirir bamya toplardık.

Bunları satıp geçimimizi sağlardık.

Bamyanın sarı çiçeği ve o yılların sarı sıcağını hatırlarım.

İşte o yıllarda yardım sever ağaların “Şüküre” toprağını hatırlarım.

Şüküre toprağı küçükte olsa insanlara aş ve ekmek olurdu.

Bugün bunu dile getirmemin nedenine gelince.

Geçen gün Tarsus Ziraat Odası başkanı Ali Ergezer, Tarsus’ta ekilecek toprak kalmadığını toprağın küçüldüğünü söyledi.

O yüzden bugün toprak konusunu işliyorum.

Sayın Ergezer’in söylediğini yineleyelim.

Köyden şehire çok göç oldu. Köylü toprağını bırakıp geldi, orada aynı kişilere topraklar satıla satıla topraklar tek elde toplandı. Toprak ekimide proğram dışına çıktı” diyordu.

İşte Şüküre toprak konusu böyle yeniden gündeme gelmiş oldu.

Unutmayın..

İnsanın sadık yari kara topraktır.

Toprağa bakarsan seni  ve aileni doyurur aç bırakmaz.