Hayatta en büyük dileğim veya temennimdir..

Allahım kimseye evlat acısı yaşatmasın..

Hele birde bu evlatlar öğrenciyse..

Hele birde toplu olarak geçirdikleri bir kazada hayatlarını kaybediyorlarsa..

Bu anlattığım ve hiç kimsenin başına gelmemesini temenni ettiğim olayı Tarsuslular olarak bundan 28 yıl önce yaşadık.

Hatırlatmak gerekirse..

Tarsus Cengiz Topel Lisesi 6 Fen A sınıfı öğrencileri 1988 yılının bir bahar ayında  (29 Nisan 1988 günü)  Akdeniz sahillerine gezi düzenler. Ve düzenledikleri bu gezide  öğrencilerin içinde bulunduğu otobüs kaza yapar. Neredeyse tamamı öğrenci 14 kişinin ölümüne sebep olan o kaza unutulabilir mi?. Bu acı olayı aynı okulun öğrencisi olmamız nedeniyle yüreklerimizde hissetmiştik. O feci kazada hayatlarını kaybeden öğrencilerin aileleri ile birlikte bizlerde öz kardeşlerimizi kaybetmiş gibi ağladık.

Bu feci olayda hayatını kaybedenlerden birisi de Recep Çetiner idi. Vefat eden Recep’in bir yıl sonra doğan kardeşine yine aynı ad verilmiş. Ve aradan yıllar geçti. Cengiz Topel Lisesini yasa boğan o kaza unutulmadı.. Yıllarca da unutulmayacak..

Bir süre önce beni  Recep Çetiner diye birg enç aradı.. Yaşını sordum “27” dedi. Yani kazadan sonra doğmuş ve ailesi ölen kardeşinin yerine yeniden aynı adla büyümüş. Kendisi o kazayı araştırmış ve benim adıma ulaşmış. Böylece kendisiyle tanışma fırsatım oldu.

Benimde 1976 yılında Ortaokul öğrencisi olarak girdiğim, daha sonra Lisesinde okuma şansına sahip olduğum  bu güzel okulumuz nice doktorlar, avukatlar, gazeteciler, sanatçılar, siyasetçiler, öğretmenler yetiştirdi. Vatana millete hayırlı insanların yetişmesinde kıvılcım oldu. Eğitim ordumuza nice neferler yetiştirdi. Ancak Tarsus Cengiz Topel Lisesi 6 Fen A sınıfı öğrencilerinin 1988 yılındaki kazaları hiç unutulmadı.

Ben bu konuda daha önce defalarca yazı yazdım. Ancak her yıl o arkadaşlarımızı anarken, bir daha bir daha yazarak geride kalanların acılarını depreştirmek istemezdim. Bugün o feci kazanın üzerinden 28 yıl geçmiş olmasına rağmen bana o olayı hatırlatan bir genç aramıştı. Bu nedenle geçen hafta Mayıs ayı içinde bu konuda bir yazı daha yazmıştım.

Dün Recep Çetiner kardeşim beni bir kez daha aradı.

Konuşması kesik kesikti ve ağlamaklı idi..

Nedenini hemen tahmin ettim.

“Abi, yüreğim cız etti. Gözlerim doldu, cümleler boğazıma düğümleniyor” dedi.

Bunun nedenini  tahmin edemeyenler veya olaya vakıf olmayanlar olabilir. Bu nedenle  Recep kardeşimi ikinci kez üzen konuyu da detaylandıralım.

Biliyorsunuz, bugünlerde okullarda dersler tamamlanıyor ve yazılılar bitti. Öğrencilerde dönemin son günlerini geziler düzenleyerek veya okullarına rutin olarak gidip gelerek doldurmaya çalışıyorlar.

Bizim  Tarsuslu öğrenciler gibi geçen hafta  İskenderun 5 Temmuz ilkokulu 3-A öğrencileri ve velilerden oluşan bir grup iki midibüs ile Osmaniye’deki  Karatepe Müzesi ve Aslantaş Milli Parkına gezi düzenlerler. Gezi tamamlanıp akşam üzeri dönüş yolunda Osmaniye’de kaza geçirirler. İçinde bulundukları araç başka bir araca çarpar ve su kanalına yuvarlanır. Olayda 7 minik öğrenci, 1 sürücü, 1 öğretmen ve 5 anne hayatını kaybeder. Toplam 14  can, uçup gitmiştir. Aynı Tarsuslu 14 canın Silifke yakınlarında geçirdiği kazada uçtuğu gibi.. Kazada hayatını kaybeden sınıf öğretmeni Ahmet Cebeci’nin hikayesi ise daha acıklı. Ahmet Hoca olaydan sonra  suya gömülen araçtan 3 öğrencisini çıkarıp kurtarmış. Ancak 4. denemesinde ise bu kez kendisi de boğularak hayatını kaybetmiş. Allah rahmet eylesin.

İşte önceki gün meydana gelen kazada da çoğu öğrenci 14 kişinin hayatını kaybetmesi, bizleri bir kez daha üzdü. Kabuk tutmuş yaralarımızın yeniden açılmasına ve kanamasına vesile oldu.

Bugün bu hususta bir kez daha yazmak zorunda kalmmam benide üzüyor.

Ama yaşananlar böyle..

Yaşananlardan ders çıkarmayanlar için bu konuları bir daha.. bir daha yazmak zorundayız..

Yazalım, hatırlatalım ki daha önce yaşananlar unutulmasın..

Ve bir daha böyle toplu ölümler olmasın.

Tarsus Cengiz Topel Lisesi 6 Fen A sınıfı öğrencilerinin 29 Nisan 1988 tarihinde düzenledikleri  kazada hayatını kaybeden 14 canı bugün bir kez daha rahmetle anarken, bu 14 cana eklenen İskenderunlu yeni 14 cana da Allah’tan rahmet diliyorum.

Lütfen dikkat!..

Kazalar olmasın..

Minik canlar ölmesin..